Swieta ,święta i po świetach .......

Moi kochani....... Odwiedzili nas w święta  długo oczekiwani goście.Mój najstarszy wnuk Michał i jego żona Magda z dzieciakami Filipem i Julianem Bardzo się nimi ucieszyłam. Chłopaki uprosiły dziadka aby założył sobie mundur ostatni z lat służby  w wojsku. Chciały go zobaczyć w mundurze wojsk  lotniczych .Dziadek już nie bardzo chętny, założył tylko marynarkę .Na tablo ukończenia uczelni Filip odnalazł także swego drugiego dziadka od strony mamy. I bardzo był dumny ,że obaj dziadkowie razem zdobywali swoje wojskowe szlify. Oglądaniom nie było końca bo ,i medale oglądali ,  i trzeba im było wytłumaczyć co który, znaczy i był za co przyznany.  Filip ma 6 lat i bardzo interesuje się wojskiem, Takie są teraz trendy W przedszkolu dużo im opowiadają o wojsku i nawet byli z wycieczką w Muzeum Wojska Polskiego. Mnie trzesą się ręce i miałam problem aby zrobić ładne zdjecie. Ale jest,  pamiątka z tego swiątecznego dnia. I tym sie, z Wami dzielę moi kochani Napisała Halina cdn.

Damian Hololecki Kola & Jula Jest taki dzień

Wigilijny czas

"Po górach, po chmurach" - słowa Ernest Bryll, muz. Andrzej Zieliński, ś...

Zyczena Swiąteczne............ 24 grudnia 2019 rok

Moi Kochani Z okazji najpiękniejszych rodzinnych Swiąt Bożego Narodzenia składam wszystkim moim przyjaciołom ,znajomym i tym których zapewne poznam najserdeczniejsze życzenia zdrowia i dużo miłości.Te dwie rzeczy liczą sie w naszym życiu najbardziej.Wesolych Swiąt.

Damian Holecki Betlejemska Gwiazda SZLAGIEROWO.PL

Quizás, Quizás, Quizás - Nuška Drašček & Mitja Ferenc & Prifarci

Co nowego odkryłam w muzyce.?

Moi kochani .......Dzisiaj odkryłam dwoje pięknie śpiewających piosenkarzy Ona Nuśka D. On Mitja F. oboje chyba, z któregoś z krajów Bałkańskich -śpiewają pięknie stare melodie W moim wieku już tylko moge słuchać takich melodyjnych pieśniczek jak to mówiła moja babcia Bronusia Slązaczka z dziada pradziada. Mogę dziś isć, spokojnie spać i pewnie dobrze będę spała po takiej porcji pięknych melodii Dużo zdrowia życzę i radości każdego dnia.Posłuchajcie i napiszcie czy Wam się podobali ,bo mnie bardzo.

Tu T'en Vas - Nuška Drašček & Mitja Ferenc & Prifarci

Czy złoto paruje czy się utlenia.?

Moi kochani Dawno nie pisałam w tym blogu Ale widzę ,że jednak codziennie około 20 osób do niego zagląda. Poczułam się wiec wywołana nie jako, do tablicy i postanowiłam napisać o sprawie której nijak, nie mogę pojąć.Otóż, kilka dni temu ukazał się w mediach komunikat o stracie jaką poniósł NBP  w swojej działalnosci  Jest, to kilka miliardów złotych i ileś tam w złocie.Nie wiem, jak to jest możliwe .Na jakiej działalności można ponosić takie straty. Rozumiem, to tylko po swojemu Jeśli to żle rozumiem, proszę o wyjaśnienie. Od razu, zaznaczam ,że w najbliższym czasie pragnę opublikować list otwarty do pana Prezesa NBP z prośbą o wyjaśnienie mi tej sprawy.Jestem  w swoim kraju w Polsce i mam, chyba prawo wiedzieć, jak funkcjonuje mój kraj.,w kwestiach finansowych.Tym bardziej ,że bardzo się boję aby, nasz kraj  nie skończył tak ,jak Wenezuelczycy za sprawą ich wodza Maduro.Pan Maduro ochoczo się fotografował z sztabkami złota I jak to wyszło bieda ,rozpacz ,głód,poniżenie. Też, tak samo pan Glapiński Prezes NBP nota, bene wielki długoletni kumpel pana Prezesa J Kaczyńskiego ochoczo, się fotografuje z sztabkami złota.I jak , to się może skończyć? Kto to wie? ...... Myślę ,że konieczny jest porządny audyt finansów naszego państwa ale, taki rzetelny z niezależną komisją.I porządny remanent w Skarbcu.Bo te, domysły i sprzeczne informacje nie wzbudzają, naszego poczucia bezpieczeństwa . Czujemy się ,że żyjemy, jak na bombie zegarowej którą w każdej chwili ktoś może odpalić.Dostatecznie, długo żyję na świecie i wiem,  czym to grozi. Niepewność jutra i obawa co będzie się działo.Jestem prostą Polką, nie znam się na wielkich finansach, ale nie ,pozwolę żeby na starość bać się każdego następnego dnia,bo pewien szaleniec z Zoliborza może wymyśleć coś durnego.Miłego dnia życzę Napisała Halina cdn.

 Podobno boicie sie iż, mój blog jest niezabezpieczony, i nie piszecie komentarzy .Jest pod ochroną najlepszej w kraju firmy ochraniajacej komputery I nic złego,

nie może się przydarzyć nikomu Zadbałam o to należycie.

Leszek Żądło - Miss B. (official album trailer)

MÓJ ŚWIAT - ŻYCIE CODZIENNE: 2listopada 2019 roku ............Wspomnienie

MÓJ ŚWIAT - ŻYCIE CODZIENNE: 2listopada 2019 roku ............Wspomnienie: Moi kochani Bardzo długo tu na blogu nic nie pisałam. Jak wiecie cały czas się leczę,ale ,że idzie mi to bardzo opornie więc i ochoty na pis...

2listopada 2019 roku ............Wspomnienie

Moi kochani Bardzo długo tu na blogu nic nie pisałam. Jak wiecie cały czas się leczę,ale ,że idzie mi to bardzo opornie więc i ochoty na pisanie na blogu nie przybywa.Wczoraj przekonałam się jak bardzo zdana jestem na pomoc osób trzecich. Jeżdżę na wózku ale,potrafię na jakieś 2-3 minuty utrzymać równowagę w pozycji pionowej tylko, że muszę mieć jakieś oparcie .Najlepiej jak jest to mój wózek zahamowany hamulcami. Wczoraj popełniłam coś nie dozwolonego .Chciałam schować patelnię do szafki a ,zapomniałam o za hamowaniu wózka. Za chwilę lądowałam na ziemi na boku tam gdzie,  siedzi śruba
 Gamma w moim udzie.Upadek nie był, gwałtowny prawie go kontrolowałam Ale,podniesienie się było już dużo trudniejsze.Musiałam się przeczołgać do pokoju w pobliże mego łóżka ortopedycznego i czekać na pomoc. Córka mi podniosła mój ciężki tyłek i usiadłam na łóżku. Moi kochani ,nie macie pojęcia jaka,

byłam szczęśliwa.Dopiero dzisiaj boleśnie odczuwam jak się  potłukłam a ,mój mąż stał i był bezradny jak dziecko. Tak to jest z facetami. Teraz na brzuchu noszę saszetkę w której mam telefon w razie czego aby, przywołać pomoc. To pomysł genialny mego wnuka Adama gdy jestem sama w domu mogę przywołać pomoc.Ale,co ja Was zanudzam swoimi opowieściami.Na pocieszenie dla Was  jedna z melodii mojego ulubionego piosenkarza/Damiana Holeckiego.Napisała Halina

D.c nr8 Jak przeżylam.......

Moi kochani ! Ostatni tydzień, zajęć  obfitował w różne sytuacje czasem śmieszne i wesołe,czasem trochę smutne. Zacznę  od smutnych.W pierwszym dniu kiedy chciałam skorzystać z toalety wystraszyłam się gdyż,zobaczyłam deskę sedesową w stanie zniszczenia.Co w przypadku takiego miejsca/pacjenci z deficytami zdrowotnymi mózgowymi/ nie powinno  mieć miejsca. Postanowiłam zainterweniować. I cóż ?sympatyczna  opiekunka ,z pochodzenia Ukrainka odpowiedziała mi na to........Oni już znają sprawu......Kilka dni pózniej nic sie w tej materii nie zmieniło. Zrobiłam wtedy zdjęcie dla mnie bardzo pamiątkowe. Nie wiem ,jak się sprawa zakończyła. Podejrzewam iż, w końcu rzecz została naprawiona .Tylko trochę zbyt długo to jednak trwało. Moja miła pani z pokoju kiedy jej o tym opowiedziałam skwitowała to  tak .......tak jak za komuny..... wszystko to samo..........Nie chciałam już  z tym stwierdzeniem polemizować ,bo co by to dało.? Pani była bardzo sympatyczna ,rozmowna. Po kilku godzinach  już,  dobrze się znałyśmy. Poznałam też członków jej rodziny i było bardzo miło. Swiat jest mały i  z bratankiem tej pani odkryliśmy nawet, wspólnych znajomych. Ostatni mój dzień spędziłam, w pokoju gościnnym gdyż, moje miejsce czyli łóżko, miała dostać pani z 4 piętra czyli ,moja znajoma pani Halinka. Już przestała być komercją a, została, zwykłym pacjentem NFZ, do dnia 28 tego miesiąca. Do  czasu przyjazdu po mnie, transportu sanitarnego wypiłam morze kawy i   pięknie się pożegnałam z paniami opiekunkami.To był mój ostatni etap rehabilitacji. Reasumując.< miejsce jest przyjazne dla pacjentów ,personel  lubi ludzi ,wie co to wzajemna empatia a resztę da się jakoś obłaskawić przy dobrej woli wszystkich stron..Jeśli bym miała kogoś wyróżnić to na pewno cały Zespół Fizykoterapii im się się to po prostu należy bez łaski .Napisała Halina 40013 blog spot.com  C.d.n 

Nieszczesna deska do wymiany

To ja.

A to kwiaty dla wszystkich  z kazdego piętra budynku Mazowiecka 4/7 Mazovia Grupy Orpea

C.d post 7 Jak przeżyłam..............

Moi kochani ! Każdy kolejny dzień mojego pobytu w klinice  przebiega podobnie. Rano -toaleta poranna,śniadanie, leki. Zajęcia ćwiczenia, obiad , ćwiczenia  rehabilitacyjne  i kolacja i toaleta wieczorna. Długie korytarze na których ćwiczą chodzenie pacjenci przy pomocy balkoników zapełniają. się błyskawicznie ,.Wszyscy coś ćwiczą ,terapeuci bardzo nas pilnują. Panie pielęgniarki podają leki,pani doktór co kilka dni też nas odwiedza i  sprawdza  nasz stan zdrowia. Ponieważ, pokoje są ciasne,większość zajęć mamy w dużej sali cwiczeń.Tam, spotykają się wszyscy.Zawiązują się pierwsze znajomości i przyjaznie Ja poznaję  miłą panią Halinkę w wieku 94 lat. Patrzę na nią zazdrośnie .Czy ja też,będę w takiej formie umysłowej kiedy będę miała tyle lat ?.Myślę ,że jest to wielki przywilej i daj Boże aby i mnie to spotkało. Nasze panie fizjoterapeutki w nagrodę ,robią nam czasem w pokoju gościnnym dobrą kawę. Bardzo jet to miłe .Młodzi panowie terapeuci mają zawsze dla nas uśmiech, lub pomachanie ręką, kiedy przechodzą koło naszego pokoju. Jeden z nich, kiedy był studentem, dorabiał sobie jako model .Możecie sobie, wyobrazić jaki to przystojniak i jak poprawia humor jego, zwykłe poranne przywitanie,pomachanie ręką aby nam było miło Ale ,jest też czasem smutno, kiedy przywożą ratownicy chorych, w ciężkim stanie,lub młode osoby z ciężkich wypadków komunikacyjnych.Wtedy ,sobie myślę  jak bardzo kruchy jest nasz los Jak, w jednej chwili może się stać coś, niewyobrażalnie złego,nieodwracalnego. Po zajęciach  fizycznych,mamy zajęcia  z gimnastyki umysłu. Układamy najróżniejsze klocki i puzzle.  Pani która prowadziła te zajęcia była osobą bardzo komunikatywną,ciepłą ,bardzo cierpliwą. Tak, razem wziąwszy cały personel, dobrał się jakby się w korcu maku szukał. Być może,wygląda na to ,że to co piszę to jest laurka .Nie oni, tacy na prawdę są. Nie mają lekko. Pensje mają niezbyt wygórowane. Ale,widać ,że chcą aby,było dobrze. Dużo, pomaga poczucie humoru ,rozładowuje sytuacje trudne ,ciepła rozmowa ,opowieści z dawnych lat.  Zeby nie było za bardzo słodko laurkowo.  Sprawa wyżywienia -to wszędzie jest problem. Cateringowe firmy,  są różne.W czasie mego pobytu, była zmiana firmy dostarczającej pożywienie i było trochę problemu. Kiedy zwroty były  większe niż zazwyczaj, starano się  naprawić błędy. Niestety nie, zawsze się to udawało. Było, też trochę uciążliwości spowodowanych budową po sąsiedzku  nowego budynku.Nagłe wycie syren alarmowych i przerwy w dostawie prądu. Uciążliwe były także klubowe wieczory. Po sąsiedzku mieści się kilka  nocnych klubów. Latem w upale było trudno  wytrzymać,to całonocne granie. W ostatnim

tygodniu, pobytu przedłużonego o 7 dni zostałam przeniesiona na piętro 3 -cie gdzie w salach nie było już telewizorów i łazienki były wspólne w holu. Pani z którą miałam dzielić los miała lat 89  i  była rodowitą Warszawianka z Czerniakowa.Jak nam się ułozyło napiszę jutro  Napisała Halina 40013 blog spot.com cdn.

c .d..nr5 Jak przeżyłam..............

Moi kochani ! Dwie wspaniałe dziewczyny ,obie bardzo kompetentne w swoim zawodzie fizjoterapeuty wzięły się bardzo energicznie do pracy.Są ,bardzo kochane ale,nie ma przy nich mazgajenia się, ma być pot łzy, i ciężka praca a w ,efekcie poprawa zdrowia. Przyznam się iż, mi trudno bardzo przychodzi taka dyscyplina. Jestem już zmęczona życiem,mam swoje lata.Ale, każdy ich uśmiech i miły zdrobniały zwrot roztapia moje serce.Jest też, kilku  przystojniaków którzy nie skąpią miłych uśmiechów a wiadomo każda starsza pani widzi w nich swoich synów lub wnuków i takie objawy empatii bardzo nam się podobają. To są, po prostu wspaniałe dzieciaki dla nas pacjentów w słusznym już wieku. Oni nam chcą pomóc i tylko to się liczy. Moja pani z pokoju jest w trudnej sytuacji rodzinnej. Jest wycofana  z życia i jakby czas się dla niej zatrzymał. Postanowiłam , ja trochę rozruszać usprawnić jej myślenie. Opowiadam jej ,różne historie z mego życia i widzę jak pomału jej psychika zaczyna się otwierać. Ma mniej konfliktów z opiekunami. Bardzo zainteresowałam ją muzyką.  Przypadł jej też do gustu moj Idol piosenkarz Sląski bard pan Damian Holecki. Pomału zauważyłam jak topi się jej zimne serce kiedy posłuchała piosenki " O Mamie "którą tak przepięknie on wykonuje. Była bardzo wzruszona , kiedy po długiej nieobecności przyjechała jej córka. Miodem na moje serce było jak, dzieliła się swoimi wrażeniami z wspólnego słuchania, jego pięknych piosenek. Czasem  miałam jej serdecznie dość. Choroba jej umysłu z tych trudnych /nauka nie wiele wie ,co potrafi mózg i dlaczego?/ była, bardzo czasem dokuczliwa. Czasem, potrafiła się na chwile skupić,  na filmie serialu "Doktor z Alpejskiej wioski" i to był, wtedy dobry dzień i wieczór z spokojną nocą. Bardzo też polubiła naszego opiekuna pana K. To jej Idol i była nim zafascynowana. Swoja drogą to się wcale nie dziwiłam Ten młody człowiek miał w sobie takie pokłady empatii że,mógłby nimi obdzielić duże grono chorych .Cały personel opiekuńczy  od poprzedniej mojej bytności zmienił się  na korzyść..Trochę raziło jednak,rozróżnianie takie po prostu,niepotrzebne  np.owoce dla komercji czy podwieczorki A pacjenci NFZ tego nie dostawali Ale to w obecnych czasach , modne takie: lepszy sort i gorszy sort czy odpady.Wszak,

 z trybuny Sejmowej padały takie określenia, Tu jednak bardzo to było przykre. Starszym ludziom, coś to przypominało i miłe nie było. W następnym wpisie opiszę wam , codzienny dzień i moje różne przygody.Napisała Halina 40013 blog spot.com

Patio na świeżym powietrzu miedzy kamienicami.

Obraz w holu.

c.d.nr 5Jak przeżyłam........

Moi kochani ! Kiedy psim swędem ,dowiedziałyśmy się o możliwości załatwienia dalszej rehabilitacji w tym samym ośrodku na koszt NFZ szybko, uruchomiliśmy właściwy trop. Córka pojechała do Szpitala Zachodniego, i dostała skierowanie z adnotacją jako pilne. Następnie zawiozła, to do kliniki rehabilitacyjnej. Kazano nam poczekać do dwóch tygodni, na zwrotną.,informację. W domu dochodziłam trochę do siebie,poruszając się na wózku inwalidzkim. Dzisiaj 21 sierpnia kiedy piszę ten post usłyszałam w radiu iż,obchodzony na świecie jest dzisiaj Dzień Optymisty.Co mam z tym wspólnego ? Otóż ja ,jestem szczęśliwą osobą a dlaczego? Mam możność poruszania się na 3 sposoby wymienię wszystkie.1/na wózku inwalidzkim 2/ z chodzikiem 3/ o dwóch kulach. Czyli co -jestem szczęśliwą osobą  cz nie?. Kiedy dostaliśmy telefon iż,mam się stawić na dalszą rehabilitacje do kliniki Mazovia  byłam bardzo zadowoloną osobą. Powiedziano mi iż, jest to 21 dniowa rehablitacja całkiem bezpłatna z funduszu NFZ. Szybko załatwiamy transport sanitarny.Ratownicy dobrze już nam znajomi. O godz 15 -tej melduję sie w klinice. Na recepcji jestem uprzedzona ,że jadę na 4 piętro ale po kilku dniach mogę mieć zmianę pokoju.Pokój nr.39. Wiedziałam od razu co mnie czeka. Pani, która będzie moją towarzyszką niedoli, jest tu już rezydentką od kilku miesięcy i znana jest z trudnej choroby i wielu problemów z nią związanych. Po zajęciu miejsca, w pokoju poznaję się z moją współtowarzyszką. Zegnam się z córką która mnie odwiozła.     Ciąg dalszy nastąpi..... Napisała Halina 

Tak w nocy z daleka świeci kopula na pałacu Prezydenckim

C.d.4 Jak przeżyłam................

Moi kochani. Dzień za dniem, upływał spokojnie w szpitalnym rytmie.  Moja pani,  z łóżka obok bardzo cierpiała po udarze mózgu.  Jej psychika całkowicie się załamała. Po kilku dniach  przeniesiono ją na inne piętro .Niżej, nie było tak gorąco i pielęgniarki miały bliżej do niej. Na jej miejsce przybyła pani w wieku 94 lat po złamaniu nogi.Cudowna pani z Milanówka .Jej żywe usposobienie i podejście do życia ,mimo słusznego wieku ,  było dla mnie jak haust  tlenu. Coś niebywałego .Można z panią było porozmawiać na każdy temat. Dużo rozmawiałyśmy i zawsze miałyśmy o czym. Rehabilitacja szła swoim rytmem i każdy dzień  przynosił nowe zadania .Nie, było nudno. Po południu moja współtowarzyszka miała gości których,  ja też poznawałam.A ,że zbliżała się rocznica Powstania Warszawskiego opowieściom z pierwszej ręki nie było końca. Wspaniale zakręceni młodzi  ludzie, to było jej towarzystwo na co dzień, w tym Milanówku pod Warszawą. Podziwiałam i zazdrościłam ale tak, pozytywnie. Poznałam też ,piękną rodzinę pani z Milanówka. Było bardzo miło. Kiedy 4 lipca się żegnałyśmy wymieniłyśmy z sobą telefony.Teraz kiedy piszę te słowa, już kilkakrotnie rozmawiałyśmy. Pani wraca w swoim pięknym domu do zdrowia i 1 sierpnia sama do mnie zadzwoniła a ja jej złożyłam piękne życzenia.  4 lipca  pojechałam transportem sanitarnym do szpitala Zachodniego na pierwsza kontrolę po operacji. Bardzo mi się podobało iż, znowu spotkałam swego pana doktora który mnie operował. Ta ciągłosć opieki to świetna sprawa i myślę ,że lekarz też ma satysfakcję iż,mu,

 Pan konserwator - człowiek orkiestra wszystko potrafi..

-ogromne korytarze

się coś udało. Ze mnie był bardzo zadowolony. Rana się prawie pięknie zagoiła na całej długości .Podobało mi się też ,że nie musieliśmy, czekać na wizytę. Transport sanitarny nie czeka, w kolejce. Każdy pacjent płaci sam, za wszystko osobiście. Po wizycie jedziemy do domu. Zostałam wniesiona na swoje piętro  w domu. Uregulowaliśmy należność i pięknie się pożegnaliśmy. Jak do tej pory moje leczenie to koszt około 6 tys.złotych.Jak  się stało ,że znowu znalazłam się w szpitalu?napiszę Wam jutro Napisała Halina40013 blog spot.com

c.d.3 jak przeżyłam.............

Moi kochani ! Mój drugi dzień w klinice Mazovia. Jest ogromny upał .Nie ma czym oddychać. Budynek mieści się w studni w samym Centrum Stolicy. Czwarte piętro jest wysoko .Mury się nagrzewają  wieczorem od godziny 18 oddają tą temperaturę i wtedy zaczyna się piekło. Do godziny 22 można się ugotować na miękko. Obiecałam Wam opowiedzieć, co to takiego jest ta "komercja" a co pacjent z NFZ. Otóz właśnie na 4 piętrze  mieści się 20 łóżek tzw. komercyjnych tzw.Vip  Na 2 i 3 piętrze lokowani są pacjenci finansowani przez NFZ. Pokoje na 4 piętrze są dwuosobowe i mają  łazienki i telewizory. Jest też tak zwany pokój gościnny, gdzie można sobie zrobić kawę,i jest lodówka ,pólki z ksiażkami i urządzenie do podgrzewania potraw.Te niżej 3 i 2 piętro mają łazienki wspólne na korytarzu i nie mają tv. Na piętrze 1 jest duża sala ćwiczeń i pokoje administracji i sala terapii zajęciowej. W pierwszym dniu mego pobytu wita mnie przy łóżku pan dyrektor i pani doktór,ktora będzie się mną opiekowała od strony medycznej. Bardzo to miły zwyczaj ale pewnie, stosowany tylko do pacjentów piętra 4-tego tzw.komercji..Jest też różnica "komercja" otrzymuje dodatkowo drugie śniadanie. Jest to jogurt lub jakieś sezonowe owoce..W pierwszym dniu odwiedzają mnie też rehabilitanci .Dwie przesympatyczne panie ,rozpoczynają swoją pracę miła rozmową na temat mego schorzenia. Następnie,  bez zbędnych problemów rozpoczynają terapię przy łóżkową.Miłe podejście do pacjenta przełamuje pierwszy stres. Są młodzi, urodziwi i bardzo empatyczni. Moja współtowarzyszka niedoli jest po udarze w bardzo ciężkim stanie.I widzę ,że jej poświęcają też, bardzo dużo czasu.Pomyślałam sobie, nie jest żle, tylko spokojnie a będzie dobrze. Jutro napiszę Wam co wydarzyło się za kilka dni.napisała Halina 40013 blog spot,com c.d nastąpi..........

Patio na dole dla pacjentow

sale ćwiczeń

Jak przeżylam ..../.ciag dalszy 2...../..

Moi Kochani. C.d  Poranny poniedziałkowy 17 czerwca obchód lekarski nie był dla mnie zbyt wesoły. Martwiłam się iż,obchód liczny lekarzy, nie wróży dla mnie, nic dobrego ale ,kiedy usłyszałam że będę jako pierwsza, już wiedziałam o co chodzi. Sala operacyjna, na razie zimna wychłodzona za chwilę rozjarzyła się ostrym światłem. Po zastrzykach uspokojona,  zapadłam w sen. Kiedy, obudziłam się już na łóżku nie czułam bólu .Minęło 6 godzin czyli nie było lekko. Kiedy przyszedł do mnie pan doktór powiedział mi ,że operacja była bardzo trudna ,utraciłam dużo krwi ale się wszystko udało i udało się poskładać te wszystkie odłamki kości a ma to wszystko wzmocnić 30 cm szyna stalowa. Drugi dzień  na sali pooperacyjnej  popołudniu jestem pionizowana .A następnego dnia tj. 19 czerwca przy obchodzie pada propozycja wypisu do domu. Córka rozpaczliwie poszukuje miejsca na dalszą rehabilitację. Nigdzie nie ma miejsc. Szpitala to nie obchodzi. Wreszcie znajduje miejsce.  Jest to klinika rehabilitacji francuskiej spółki zoo z Polską Grupy ORPEA Mazovia mieszcząca się na ulicy Mazowieckiej w Warszawie.Spółka ta utrwaliła swoje miejsce ,w różnych miejscach naszego kraju  otwierając kilka domów opieki dla ludzi, po udarach,wylewach i wypadkach. Zapotrzebowanie na tego rodzaju ,miejsca w naszym kraju jest ogromne a nasza służba zdrowia w tym zakresie nie daje rady,

Takie widoki z okien 4 piętra

z różnych powodów. Po południu, prosto ze szpitala w Grodzisku Mazowieckim, pożegnana przez pana doktora ,który mnie operował i z życzeniami szybkiego powrotu do zdrowia wyjeżdżam transportem sanitarnym do Warszawy. Muszę to napisać ,że bardzo wzrosła kultura  zachowań między personelem medycznym a pacjentem. Ciepły i wprost elegancki , stosunek do pacjenta bardzo mile mnie zaskoczył. To nic, nie kosztuje a sprzyja bardzo wzajemnemu zaufaniu. Po  dwóch godzinach jesteśmy w Warszawie.Moje zdziwienie  budzi miejsce kliniki wśród wieżowców,w miejscu gdzie kiedyś  się mieścił Wojskowy Hotel Oficerski/kiedyś kilka razy nawet w nim nocowałam kiedy, odwiedzałam mego męża. Czekaliśmy na mieszkanie 23 długie miesiące żyjąc na dwa domy z jednej pensji/Ale to temat na inne opowiadanie. Córka podpisuje umowę. Opłaca  mój na razie 15 dniowy pobyt i zostaję zakwaterowana na tzw.4 piętrze komercyjnym a co takiego i jak się to je napiszę jutro. napisała Halina 40013 cd.nastąpi.Serdecznie pozdrawiam.

Jak przeżyłam dwa miesiące i nie zwariowałam?

Moi kochani! Jestem, już od dwóch dni w domu po 8 tygodniowej nieobecności. Dnia 15 czerwca tego roku uległam, w dniu swoich 80 -tych Urodzin koszmarnemu wypadkowi.  Trudne złamanie na własne życzenie. Ale,tak własnie najczęściej bywa. Kiedy zawitałam o 23 -ciej na SOR  w szpitalu Zachodnim w Grodzisku było pusto.Lekarze i personel średni,ratownicy,odpoczywali po wieczornym szczycie  .Rozmawiali ,a tu wjeżdża przypadek nagły. To ja, z nogą odgięta prawie o 40 stopni wyjąca z bólu mimo silnego zastrzyku przeciwbólowego..Kiedy młoda pani doktór spojrzała na mój Pesel najpierw wstała i podeszła do mnie aby, sprawdzić czy nie jestem pod wpływem. Widoczne było ,że mimo takiego Swieta alkoholu nie spożywałam. Choć nie wiem może to właśnie był błąd i ten wypadek nie miałby  miejsca? Goście mieli być dopiero za tydzień.
 Następnie odwróciła się do dość licznej jak na taką godzinę,ekipy i poprosiła o zaspiewanie  angielskiego sto lat Happi....... nie wiem dlaczego akurat tego ale,od razu poczułam się tak błogo kiedy to usłyszałam.  Z wielką sympatią  mi to zaśpiewano.i następnie od razu zawieziono na oddział ortopedii.  Była już niedziela 16 -tego sierpnia. Och, jak błogo się poczułam Pełnia szczęścia była wtedy, kiedy do mego łóżka, podeszła młoda pani,  opiekunka Ukrainka i spiewnie zapytała .... a szczo Wam. Ja odpowiedziałam pólprzytomnie i odpłynęlam w daleką drogę. Co działo się pozniej, nie bardzo pamiętam. Jutro napiszę Wam co wydarzyło się pózniej Pozdrawiam serdecznie wasza Halina.

Dzień Urodzin - czy to ważny dzien w naszym życiu.

 Moi Kochani  Kiedy mieszkałam przez 20 lat mego życia na Sląsku czułam iż, dzień moich Urodzin był jednym z ważniejszych dni mego życia. Był to zawsze dzień radosny. Moja rodzina bardzo się starała, ze wszystkich sił, abym mogła się nim cieszyć. Potem, kiedy już wyjechałam z mego Slaska do Polski/ jak to na Slasku mówiono wtedy/było już inaczej. Wszędzie gdzie ,,mieszkałam były ważne imieniny. Więc, i ja je obchodziłam ale,przyznam się teraz ,że bardzo tęskniłam za Dniem Urodzin.  Dzisiaj dzięki Facebookowi moja próżność i tęsknota została mile nagrodzona. Za co, Wam moi kochani, serdecznie dziękuję. Nie, spodziewałam się tylu pięknych radosnych życzeń. Ostatnio w moim domu nie było wesoło.  Dotykało mnie wiele ,bolesnych wydarzeń. Ale,takie jest życie ,i świat się kołem fortuny toczy i nie ma na to rady.Trzeba powtarzać słowa piosenki: jutro będzie lepiej...........Napisała  Halina cdn.

To dla was w podziękowaniu te kwiaty

Damian Holecki Karolino SZLAGIEROWO KONCERTOWO

Najpiekniejszy dzień w roku.26 maja Dzień matki.

Moi kochani. Jutro najpiękniejszy dzień w roku Dzien Matki. Już po raz dziesiąty obchodzę go bez tej jednej jedynej najważniejszej osoby mojej mamy. Kiedy zamieszkałam w Bramkach  przyśniła mi się i wyrażnie zobaczyłam ją na suficie siedzącą w fotelu  i kiwającą głową z wyrazną aprobatą do mnie. Była zadowolona z tego ,że po wielu perturbacjach znalezliśmy się w tym  miejscu.  Moja mama była wspaniałą bardzo silną kobietą Miała stalowy charakter  . Byle przeciwność losu nie była w stanie jej złamać. Jej życie  to wspaniały materiał na dobry film wielowątkowy. Napisałam o niej kilka postów .Kiedy,   My Heritage World ogłosił konkurs na wspomnienia napisałam o mojej mamie Wyrożnieniem bylo przetłumaczenie na wszystkie języki świata i wysłaniem do rozpowszechnienia na cały świat. Zostałam o tym powiadomiona i bardzo byłam szczęśliwa. To taki  mój skromny prezent dla mojej mamy.Jeśli znajdziecie czas poczytajcie moje dwa wpisy z roku 2012  Trzeba kliknąć w tytuł i wtedy się ukażą. .Wszystkim Mamom ,Mamuśkom ,Mameczkom które znam i które jeszcze poznam, życzę dużo zdrowia i wiele radości każdego dnia. Kochajmy się wszyscy Bądzmy dla siebie dobrzy.Zycie jest takie krótkie .Nie psujmy sobie  naszych dni.Napisała halina cdn.

Te zdjecia są mego autorstwa nie z internetu ale,moje własne dla wszystkich mam

MÓJ ŚWIAT - ŻYCIE CODZIENNE: Jak pamietam moja mame...............

MÓJ ŚWIAT - ŻYCIE CODZIENNE: Jak pamietam moja mame...............: Jutro najpiekniejsze swieto -Dzien Matki.Postanowilam mimo ,ze ostatnio mam duze klopoty zdrowotne odwiedzic moja mame w miejscu jej spoczyn...

MÓJ ŚWIAT - ŻYCIE CODZIENNE: Moja pamiec o Dniu Matki..........

MÓJ ŚWIAT - ŻYCIE CODZIENNE: Moja pamiec o Dniu Matki..........: Mysle .ze wiele osob pomysli,ze ciagle zyje wspomnieniami ,ciagle gloryfikuje jakie Dnie,rocznice itd.Po co przeciez swiat idzie ostro do pr...

Bramki 19 maja 2019 Zycie nie znosi pustki...........

Moi kochani..... Dzisiaj na miejsce gdzie  nasza Ruda która odeszła przychodziła na karmienie ......  przyszły dwa cudne pyziorki kocie bardzo głodne.  Pięknie jadły z pudełka spuszczonego im na sznurku. Z piętra, gdzie dwoje starych ludzi cieszyło sie jak dzieci na ich widok. Z takim smakiem zajadały- były bardzo głodne. Sama radość karmić takich małych żarłoków.Nie wiem,skąd są te kotki ale regularnie do nas zaglądają i są częstowane dobrym jedzonkiem. Zrobiłam im z góry kilka zdjęć.  Niestety, nie jestem mobilna aby, się bardziej do nich zbliżyć Myślę jednak ,że je na tych zdjęciach zobaczycie jakie, są piękne. Otacza nas ściana zieleni . Po ostatnich deszczach bardzo ruszyła wegetacja. Jest w nas wielka, radość    .... jedna z kotek, jest bardzo podobna do tej Laciatej która, kilka miesięcy temu odeszła w naszej ziemiance ,a druga "tri color" jest jakby siostrą naszej Pusi . Ma takie same umaszczenie.  Być może iż,jest to kotek z tego samego miejsca co nasza Pusia. Pusia jest znajdą z cmentarza w Bramkach która z taką silną wolą ,postanowiła być u nas iż, nawet psy jej nie odstraszyły ani,kilkakrotne wyrzucenie przez płot do lasu. I została ta nasza piękna długonoga kotka z nami  na dobre i na złe. Potem doszła mała czarna Patusia. Wyrzucona z dużej torby do naszego obejścia przez nieznanego nam mieszkańca okolicy.   Może to przeczyta ?Otóż mała czarna Patusia ma się dobrze,i jest przez nas bardzo kochana .Czemu to Wam piszę ? Otóż mam już dość tych wszystkich trudnych tematów a ,że życie nie znosi pustki postanowiłam w ten sposób odreagować i zainteresować Was czymś pozytywnym, miłym. Trochę też muszę przyznać ,nasz wiek  mi w tym pomaga  przecież nie od dzisiaj wiadomo ,że na starość się dziecinnieje .Moi kochani dziękuję tym którzy to przeczytają i się uśmiechnią, kręcąc na głowie wiadomy znak  Tak,tak to z nami jest.Napisała Halina cdn.

Siła sugestii.........

Bramki 17 maja 2019.  Dzisiaj sobie na mojego bloga przesłałam moją ulubioną piosenkę w wykonaniu Damiana Holeckiego. Było mi smutno Już dwa tygodnie minęły, jak mój syn się nie odezwał. I wyobrazcie sobie,kiedy skończyłam słuchać dzwoni telefon .To mój syn który wraca do Warszawy z dalekiej podróży akurat w tej minucie zadzwonił. Czyżby moje myśli miały taką moc i siłę,że go przywołałam.? Było mi tak błogo na sercu . Nie macie pojęcia , ile radości mi sprawił swoim telefonem. Dzisiaj o 23 -tej na TVN ma być wyświetlony film p.Sekielskiego.Bardzo to smutne co się ,dzieje. Czyżby, naszych zwierzchników KK nie stać na właściwe odniesienie do tej sprawy.? Czy nie powinni zwołać najwyższego zgromadzenia aby,odnieść się z godnoscią do tej sprawy ? Milczeniem niczego się nie załatwi.To tylko napędza kryzysowa sytuację a, niczego nie poprawia i nie wyjaśnia Dość zamiatania pod dywan.KK jeśli nie chce stracić reszty szacunku u swoich wyznawców ,powinien zabrać głos na najwyższym poziomie i oczyścić swoje szeregi.Napisała Halina cdn.

Damian Holecki 'Mamo dla Ciebie jestem'

Moje myśli w maju 2019...............

Bramki  16 maja 2019 .Pogoda bardzo, nie majowa taka, raczej jesienna. Tylko zieleń przypomina ,że to jednak wiosna. Dąb prawdziwy "pomnik przyrody" który rośnie nad wałem melioracyjnym zasłania nam całkiem południowe słońce. Ma ogromne grube bardzo gałęzie. Każda z nich spokojnie mogłaby być samodzielnym drzewem. Zacieniają nasz taras  i mamy zamiar je trochę skrócić i tu nastąpił konflikt interesów. Obrońcy przyrody mieli by, to bardzo za złe,a my mamy latem zacieniony taras  i w domu mało słońca. Na razie dyskutujemy i myślimy co zrobić. Sara nasza piękna Sunia rasy owczarek niemiecki jest już bardzo niedołężna. Musimy jej pomagać aby, mogła wyjść z domu. Trzeba ją umiejętnie podnosić co nie jest łatwe dla nas. Ma już prawie 15 lat ale jeszcze bardzo lubi jeść. Nie jest otyła. W tej chwili staramy się, jej jak możemy, umilić  ostatnie chwile . Joris jest dla niej bardzo opiekuńczy. Często do niej podchodzi i coś tam po swojemu jej szepcze I ją całuje. Ta para mieszka na dole mają jako wybieg taras. My na górze rezydujemy z dwoma kotkami.Pusią i Patusią. Historia ich zamieszkania, jest opisana w dawnych postach. Kto ma ochotę może przeczytać. Dlaczego dzisiaj pisze o dobrodziejstwie naszego inwentarza. Po prostu byłam ostatnio kilkakrotnie przez nowych znajomych pytana .Więc napisałam Ja i mój mąż Michał jesteśmy już starszymi ludzmi, o dużym stażu małżeńskim i bardzo się martwimy co będzie z tymi naszymi kotkami ,kiedy nam się coś stanie.?Patusia ta mała cała czarna, uwielbia siedzieć koło mnie kiedy stukam w klawiaturę. Około godziny 18-tej muszę już kończyć bo, domaga się pieszczot i chce już oglądać ze mna tv. Najlepiej lubi oglądać  "Rodzinkę"pl Ja też, lubię ten serial aczkolwiek mam do nich żal. Nie mieli nigdy w tym domu żadnego zwierzaka .Dlaczego ? Dzisiaj to tyle napisała Halina cdn.